Afghanistan, officieel de Islamitische Republiek Afghanistan, is een republiek in Centraal-Azië met bijna 29 miljoen inwoners. Het grenst aan Pakistan, Iran, Turkmenistan, Oezbekistan, Tadzjikistan en grenst ook kort aan de deelstaat Sinkiang van China. Door de aanhoudende oorlogen is het land erg verdeeld en is een groot deel van de bevolking voor zijn overleving aangewezen op buitenlandse hulporganisaties.
De hoofdstad en grootste stad van Afghanistan is Kaboel.
De naam Afghanistan betekent letterlijk Land van de Afghanen. De Pathanen begonnen de benaming Afghaan voor zichzelf te gebruiken vanaf de Islamitische periode. Volgens W.K. Frazier Tyler, M.C. Gillet en andere geleerden , "Het woord Afghaan komt voor het eerst in de geschiedenis voor in de Hudud-al-Alam in 982" Het laatste deel van de naam Afghanistan stamt af van het Perzische woord stān (staat of land). De Engelse benaming Afghanland dat in verschillende verdragen tussen Kadjaren en Engeland voorkomt over de landen bewoond door Pathaanse stammen (modern Zuidoost Afghanistan) tussen Perzië en Brits India werd door de Afghanen overgenomen en werd Afghanistan.
Vanaf de 18e eeuw, toen Ahmad Shah Baba een regering vormde op basis van het Pashtunwali, werd Afghanistan bij zijn huidige naam genoemd; Afghanistan werd internationaal als officiële naam erkend tijdens de heerschappij van Abdur Rahman Khan. Vóór de 18e eeuw werd Afghanistan aangeduid als Khorasan en nog vroeger als Aryana (ook wel gespeld als Ariana).
Afghanistan vormt het noordoostelijk deel van het Hoogland van Iran. Het land heeft vele steil hellende bergen en uitlopers van het Hindoekoesj-hooggebergte, (met toppen hoger dan 7300 m) in het centrum van het land. De hoogste berg is de Noshaq (7492 m). Er zijn echter, binnen de bergwaaiers en op hun randen, vele vruchtbare valleien en vlaktes. In het zuiden, en in het bijzonder in het zuidwesten, zijn grote woestijnen in het Helmendbekken, waaronder de gebieden van Seistan en Registan. In het noorden, tussen de centrale bergketens en de rivier Amu Darja liggen de hooglanden van Badachsjan, Afghaanse Turkistan, de vlakte van Amu Darja, en de rijke vallei van Hari Rud (Arius) in de noordwestenhoek van het land (het hart van het oude Ariana). In het midden van het land ligt het nationaal park Band-e Amir.
De werelderfgoedlijst van de UNESCO beval cultureel en natuurlijk erfgoed dat wordt beschouwd als onvervangbaar, uniek en eigendom van de hele wereld en waarvan het van groot belang wordt geacht om te behouden
De Werelderfgoeden in Afganistan:
Minaret en archeologische ruïnes van Jam
Cultuurlandschap en archeologische ruïnes van de Bamiyanvallei
Als je net na aankomst bij de pin-automaat staat en je wilt weten hoeveel geld je moet pinnen of als je wilt controleren of je genoeg geld ontvangt als je euro's of dollars inwisseld. Met onderstaand schema kun je eenvoudig de omrekening maken. Let wel: de gebruikte koers kan fluctueren en daardoor gedateerd zijn.
De wereldkaart met alle landen op Landenalmanak.nl Reisinformatie. Maak jouw eigen wereldkaart aan op Veeronline.nl Reisavonturen
Bezienswaardigheden Afganistan
1
Lake Qargha of Kargha is een groot meer en reservoir in Afghanistan op slechts 9 km van Kabul. Afghanen recreeren rond het meer in de vele resorts.
2
De Afghaanse Arc de Triomphe in de Paghman Gardens in de stad Paghman is geplaatst door koning Amanullah in 1928
3
Het dorpje Istalif is beroemd om zijn handgemaakte glazen pottenbakkerijen. Het dorp is zwaar verwoest tijdens de landurige oorlogen rond Kabul. Een deel van het dorp is gerestaureerd.
4
Met de verniettiging van de 35 meter hoge Boeddhabeelden van Bamyan door de Taliban in 2001 ging een belangrijk historisch erfdeel verloren
5
De oude handelstad Herat in het noordwesten van Afghanistan liggen nog de resten van de oude citadel, een mausoleum, madrassa's en moskeeen.
Afganistan is al jaren het toneel van een gewapende strijd. Hierdoor is Afganistan geen veilig land voor de gewone toerist. Voor avontuur zoekers biedt dit land volop mogelijkheden
Afghanistan kent een turbulente geschiedenis, waarvan de burgeroorlog (1979-2001) maar één van de periodes van conflict was. Door de eeuwen heen zijn veroveraars en verschillende volkeren naar en door Afghanistan getrokken (de zijderoute liep via Afghanistan) en velen hebben zich in het land gevestigd. Hierdoor zijn invloeden van verschillende beschavingen in Afghanistan terug te vinden.
Het gebied dat nu Afghanistan heet was eens een belangrijk centrum van boeddhistische cultuur. De Islam deed aan het eind van de 7e eeuw haar intrede in Afghanistan. Het land wordt thans bewoond door etnische groeperingen van diverse afkomst, waarvan de belangrijkste zijn: de Pashtun, Tadzjieken, Hazara's, Oezbeken en Turkmenen. Vanaf 1747 is de stam van de Durrani-Pashtun heerser over het grootste deel van het toenmalige emiraat Afghanistan.
De grenzen van het huidige Afghanistan ontstonden na twee Anglo-Afghaanse oorlogen aan het einde van de vorige eeuw. De oostgrens met het toenmalige Brits-Indië werd in 1893 bepaald door de Durand-overeenkomst. Een probleem met Pakistan betreft de kwestie Pashtunistan: als gevolg van deze overeenkomst loopt de grens tussen Afghanistan en Pakistan thans nog steeds midden door het Pashtun-gebied aan de weerskanten van deze gemeenschappelijke grens.
De Afghaanse samenleving is grotendeels langs etnische en tribale lijnen georganiseerd. In l964 kreeg Afghanistan een nieuwe liberale grondwet. In de periode daarna werden marxistische, nationalistische, liberale en radicaal-islamitische partijen actief in Kaboel. In l973 werd koning Mohammed Zahir Shah verdreven door zijn neef, luitenant-generaal Mohammed Daoud, die van Afghanistan een republiek maakte en zelf president werd. Toen de linkse Democratische Volkspartij (DVPA) in l978 aan de macht kwam, werd Daoud vermoord. De leiding van het land kwam in handen van een revolutionaire raad onder leiding van Nur Mohammed Taraki, die nauwe banden onderhield met de Sovjetunie en fel stelling nam tegen een rurale interpretatie van de islam. Dit leidde tot een tegenreactie onder de islamitische bevolking. Islamitische strijders (mudjahedin) begonnen een gewapende strijd tegen het bewind. Toen het regime Taraki de controle over het land dreigde te verliezen, nam Hafizollah Amin in 1978 de macht over, en begon zich enigszins van de Sovjetunie te distantiëren. Taraki werd in augustus l979 vermoord.
Een incident eind december l979, waarbij een Pashtun-kapitein zes Sovjet-adviseurs zou hebben gedood, vormde de directe aanleiding tot een reeds eerder voorbereide inval van Sovjettroepen in Afghanistan. President Amin kwam daarbij om het leven en werd opgevolgd door Babrak Karmal. In l981 bevonden zich circa 100.000 Sovjettroepen in Afghanistan. Verschillende islamitische mudjahedin-groeperingen bevochten met westerse en Pakistaanse steun de Sovjetbezetters. In l980 richtte Mohammed Najibullah de gevreesde geheime dienst van het leger, de KHAD, op. In l986 schoof Najibullah Babrak Karmal terzijde, waarna hij zichzelf tot president uitriep.
In februari l989 trokken de Sovjettroepen zich terug, na lange moeizame onderhandelingen en onder grote binnen- en buitenlandse druk. De oorlog had in totaal aan circa anderhalf miljoen mensen het leven gekost en circa vijf miljoen Afghanen doen vluchten, vooral naar de buurlanden Pakistan en Iran. Velen, onder wie Hezb-i-Islami leider Gulbuddin Hekmatyar, hadden al voor de Sovjet-invasie in l979 hun toevlucht gezocht in Pakistan.
Het communistische bewind hield nog tot april l992 stand, toen de mudjahedin-troepen van de generaals Massoud en Dostum Kaboel veroverden. Het vertrek van de Sovjet-troepen had al tot bittere gevechten tussen Afghaanse verzetsgroepen geleid. Zij hadden zich tot dan toe politiek nooit verenigd. Vooral Pashtun groepen waren onderling zeer verdeeld. De oorlog ontaardde in een strijd om de hoofdstad Kaboel tussen de Hezb-i-Islami en de Jamiat-e-Islami, hetgeen de uiteindelijke verwoesting van grote delen van de stad tot gevolg had.
Na de val van Najibullah werd een interim-regering geformeerd. Een raadgevende vergadering koos Burhannudin Rabbani tot president. Verschillende mudjahedin-groeperingen, waaronder de Hezb-e-Islami van Hekmatyar en troepen van Dostum, keerden zich tegen de regering-Rabbani, hoewel Hekmatyar wel tot premier was benoemd.
Het noordwesten van Afghanistan bleef onder effectief gezag staan van Dostum. De regering-Rabbani voerde gezag uit over het overige Afghaanse gebied, met uitzondering van het zuidoosten, waar lokale Pashtun strijdheren en drugsbaronnen elkaar naar het leven stonden.
In het najaar van l994 begonnen de Taliban aan hun opmars in Afghanistan. Zij veroverden het zuiden van het land en in september l996 ook Kaboel. Pakistan, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten gingen als enige landen in 1997 over tot erkenning van het Taliban-bewind. De zetel van Afghanistan in de VN werd nog door een vertegenwoordiger van de afgezette president Rabbani ingenomen.
De Taliban namen feitelijk de plaats in van de elkaar bestrijdende mudjahedin groeperingen, waarbij zij ca. 95% van het grondgebied van Afghanistan (inclusief de hoofdstad Kaboel) in handen hadden. De overige, merendeels etnische, minderheidsgroeperingen in het noorden van het land en de verdreven regering van Rabbani verenigden zich in het United Islamic Front for the Salvation of Afghanistan (UINFSA) tegen de Taliban en hielden gebieden in het noorden van Afghanistan in handen.
Na de aanslagen in New York en Washington van 11 september 2001 kwam het Taliban-bewind onder sterke VS-druk te staan om de aanstichters van de terreuraanslagen, o.a. Osama bin Laden, uit te leveren. Nadat de Taliban weigerden hieraan mee te werken volgden zware VS-bombardementen. Na enkele weken strijd viel het Taliban-bewind.
Tijdens de Bonn-conferentie (december 2001) werd een akkoord bereikt over een interim-administratie, o.l.v. de pro-westerse Hamid Karzai, en de stationering van een internationale vredesmacht (ISAF-International Security Assistance Force). In juni 2002 werd een zogenaamde 'Loya Jirga' georganiseerd die een transitieregering aanwees, wederom onder leiding van Karzai. In januari 2004 nam de Constitutionele Loya Jirga, met vertegenwoordigers uit het hele land, een nieuwe grondwet aan. Deze verklaarde Afghanistan tot een islamitische republiek en is tamelijk vooruitstrevend. Volgens het Bonn-Akkoord moesten in 2004 de eerste democratische verkiezingen worden gehouden. De presidentsverkiezingen werden vanwege de moeilijke omstandigheden uitgesteld en op 9 oktober 2004 gehouden. De verkiezingen voor parlement en provinciale raden vonden in september 2005 plaats.
De VN speelt sinds 2002 een belangrijke rol bij de wederopbouw en de ontwikkeling van de politieke agenda, onder leiding van de United Nations Assistance Mission to Afghanistan (UNAMA). Daarnaast is een belangrijke rol weggelegd voor de VN-vredesmacht ISAF, vooral vanwege de aanhoudende onveiligheid in grote delen van het land. De Afghaanse overheid krijgt een steeds grotere rol in de coördinatie van de wederopbouw. Bij een internationale conferentie in Berlijn (voorjaar 2004) heeft de internationale gemeenschap in totaal USD 8,2 miljard aan steun toegezegd voor 2004-2006. Bij een soortgelijke conferentie op 31 januari en 1 februari 2006 in Londen zal de internationale gemeenschap nieuwe afspraken over samenwerking maken met de Afghaanse overheid.
Afghanistan had met name sinds april 1992 (val van het communistische bewind) geen effectief functionerende centrale overheid, noch een functionerend onafhankelijk, onpartijdig en gecentraliseerd rechtssysteem, grondwet, rechtsstaat, of een autoriteit die verantwoording over de naleving van mensenrechten kon afleggen. Het accent lag vanaf eind jaren '90 vooral op de shari'a als bron van het recht. Het traditionele stammenrecht speelt in een aantal gebieden echter ook nog steeds een belangrijke rol. Het bestuur in Taliban-Afghanistan was grotendeels in handen van mullahs en shura's (raden). De Taliban deden geen moeite hun bestuurscapaciteit te versterken; hun prioriteit lag bij de gewapende strijd. In Noord-Afghanistan werd de effectieve macht veelal uitgeoefend door de anti-Talibancoalitie. Ook daar was geen sprake van een rechtsstaat met waarborgen van goed bestuur en mensenrechten. Na de val van het Taliban-bewind, waarbij naast de VS ook de Noordelijke Alliantie een grote rol speelde, werd de jacht ingezet op het resterend gewapend verzet. Deze 'Operation Enduring Freedom' is nog steeds gaande.
De Loya Jirga (juni 2002) wees een transitieregering aan voor een periode van twee jaar. Deze werd gedomineerd door Tadjieken maar geleid door Hamid Karzai, een westers georiënteerde Pashtun, die door de internationale gemeenschap wordt gesteund. Inmiddels is Karzai de democratisch gekozen president. Hij heeft de afgelopen jaren getracht hervormingen door de voeren in het overheidsapparaat en een start gemaakt met de ontwapening en ontmanteling van de verschillende militia. In de praktijk hebben krijgsheren en lokale leiders nog veel macht. De centrale regering heeft in Kaboel en omgeving gezag, maar vooral in het zuiden en oosten is haar gezag beperkt.
In januari 2004 werd een nieuwe grondwet uitgeroepen voor de 'Islamitische Republiek Afghanistan'. De uitvoerende macht ligt in handen van een president, die via directe verkiezingen voor een periode van vijf jaar wordt gekozen. De wetgevende macht ligt bij het parlement: de Nationale Vergadering van de Islamitische Republiek Afghanistan, het hoogste wetgevende orgaan. Het bestaat uit twee huizen: de Wolesi Jirga (Lagerhuis, het Huis van het Volk, met 249 zetels) en de Meshrano Jirga (Hogerhuis, het Huis van Ouderen, 102 zetels). In september 2005 zijn voor het eerst verkiezingen gehouden voor parlement en provinciale raden. De hoogste rechterlijke instantie in Afghanistan wordt gevormd door de Stera Mahkama (Hooggerechtshof). Als gevolg van de burgeroorlog is er geen bevolkingsadministratie meer.
President Karzai, die in oktober 2004 bij de eerste democratische verkiezingen was gekozen, maakte in december 2004 zijn nieuwe kabinet bekend. Dit is een relatief schoon kabinet van technocratische personen. De omvang van het kabinet werd teruggebracht tot 27 ministers, waaronder drie vrouwen. In dat kabinet zijn alle etnische groepen vertegenwoordigd. De belangrijkste ministeries (onder meer Binnenlandse Zaken, Defensie) zijn in handen van etnische Pashtun. Uiteindelijk is slechts één voormalig krijgsheer opgenomen: Ismael Khan, op een relatief 'lichte' ministerspost: energie. Naar verwachting zal Karzai het kabinet, dat met de installatie van het parlement in december 2005, door dat parlement moet worden geaccordeerd, nog enigszins wijzigen en inkrimpen.
bron: minbuza.nl
Help mee op de informatie op Landenalmanak.nl zo volledig en up to date te houden. Heb jij tips, aanvullingen of verbeteringen, laat het dan weten via het contactformulier. Ontbreken er foto's en heb jij foto's dit gebruikt mogen worden op de website, mail deze dan naar info(at)landenalmanak(punt)nl
De informatie op deze pagina is opgesteld om de verschillende landen te kunnen vergelijken. De informatie op deze site is echter onderhevig aan wijzigingen en kan daardoor gedateerd of niet langer juist zijn. Ga voor een daadwerkelijk vakantie nooit alleen uit van deze informatie en informeer altijd en tijdig bij de daarvoor gespecialiseerde instanties naar de laatste informatie over bijvoorbeeld vaccinaties, visa, geldzaken en andere items. De beheerder van deze site is nimmer verantwoordelijk voor gevolgen van het gebruik van deze informatie of verkeerde interpretatie hiervan.
1 EUR Euro = 64.04 AFN Afghanistan Afghanis
4