Engeland is samen met Noord-Ierland, Schotland en Wales een van de samenstellende delen van het Verenigd Koninkrijk en tevens de zuidelijkste, grootste en dichtstbevolkte regio van zowel het Verenigd Koninkrijk, als het eiland Groot-Brittannië.
Met de naam Engeland wordt vaak ten onrechte als een pars pro toto heel Groot-Brittannië of het Verenigd Koninkrijk aangeduid, wat vaak door (niet-Engelse) Britten als onaangenaam wordt ervaren. Dit is vergelijkbaar met de (foutieve) aanduiding Holland voor geheel Nederland.
Engeland is genoemd naar de Angelen, een van de Germaanse stammen die, na het vertrek van de Romeinen, vanuit het Europese vasteland het eiland koloniseerden. Ook in de Franse benaming 'Angleterre' is dit nog duidelijk zichtbaar. Romeinse geschiedschrijvers gebruikten ook wel de benaming 'Albion', naar het Latijnse woord 'alba' (wit), refererend aan de krijtrotsen bij Dover.
De Engelse taal is vanaf de 20e eeuw de invloedrijkste taal ter wereld. Dit is voornamelijk het gevolg van de Britse expansie in de negentiende eeuw en de dominerende eveneens Engelstalige Verenigde Staten.
De Engelsman is beleefd. Hij is over het algemeen vriendelijk, behulpzaam en vooral aardig. Engelsen staan netjes in de rij voor een bioscoop of museum. Daarnaast zijn ze behoorlijk eigenzinnig. Niet voor niets rijden ze al eeuwen op de linkerkant van de weg. Deze gewoonte stamt uit de Middeleeuwen, toen ridders aan de linkerkant reden, met hun zwaard in de rechterhand. Zo waren ze beter voorbereid op aanvallen van bendes en rovers. Napoleon heeft even geprobeerd deze gewoonte af te leren. Maar nadat hij werd verbannen naar een eiland, gingen de Engelsen weer gewoon aan de linkerkant van de weg te rijden.
Als eilandbewoners hebben de Engelsen de neiging om hun land als middelpunt te zien en zich af te zonderen van 'de rest'. Ze hadden er dan ook de grootste moeite mee dat hun eiland werd verbonden met het Europese vasteland. In 1802 had Napoleon de eerste ideeën over een vaste kanaalverbinding. Maar uiteindelijk kwam die verbinding er pas in 1994, met de Kanaaltunnel. Tegenwoordig staat het land bijvoorbeeld aarzelend tegenover de euro. Dit alles heeft onder meer te maken met de Engelse trots. De inwoners zijn trots op hun historie van theater, literatuur en architectuur.
De werelderfgoedlijst van de UNESCO beval cultureel en natuurlijk erfgoed dat wordt beschouwd als onvervangbaar, uniek en eigendom van de hele wereld en waarvan het van groot belang wordt geacht om te behouden
De Werelderfgoeden in Engeland:
Giant's Causeway en Causeway Coast (Noord-Ierland)
Kasteel en kathedraal van Durham
Ironbridge-kloof
Studley Royal Park, met de ruïnes van Fountains Abbey
Stonehenge, Avebury en bijbehorend terrein
Kastelen en stadsmuren van King Edward in Gwynedd (Wales)
Eilandengroep St. Kilda (uitgebreid in 2004 en 2005)
Blenheim Palace
De stad Bath
Grenzen van het Romeinse Rijk (gedeeltelijk in Duitsland)(De eerder apart vermelde Muur van Hadrianus is hierin opgegaan in 2005, toen het erfgoed werd uitgebreid naar Duitsland. In 2008 werd het erfgoed uitgebreid met de Antonijnse Muur.)
Palace of Westminster, Westminster Abbey, en St. Margaret's Church
Henderson-eiland
Tower of London
Canterbury Cathedral, St Augustine's Abbey en St. Martin's Church
Edinburgh, oude en nieuwe stad
Wildreservaat op het eiland Gough, in 2004 uitgebreid met het eiland Inaccessible
Maritiem Greenwich
Hart van het neolithische Orkney bestaande uit Skara Brae, Ring of Brodgar, Stones of Stenness en Maes Howe
Als je net na aankomst bij de pin-automaat staat en je wilt weten hoeveel geld je moet pinnen of als je wilt controleren of je genoeg geld ontvangt als je euro's of dollars inwisseld. Met onderstaand schema kun je eenvoudig de omrekening maken. Let wel: de gebruikte koers kan fluctueren en daardoor gedateerd zijn.
The Mousetrap (De Muizenval) is een toneelstuk van Agatha Christie. The Mousetrap is de langst lopende toneelvoorstelling ter wereld en wordt al meer dan 50 jaar avond aan avond opgevoerd.
Op 25 november 1952 was de première van dit toneelstuk in het Ambassadors Theatre in Londen. In 1974 verhuisde het toneelstuk naar het St. Martin's Theatre. Het stuk wordt in duidelijk en eenvoudig Engels gespeeld, zodat het door toeristen gemakkelijk te volgen is.
De huidige vorm van het Verenigd Koninkrijk en zijn plaats in de wereld zijn het gevolg van een bewogen en rijke geschiedenis, die hier slechts in zeer grove lijnen geschetst kan worden. Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië, zette na zijn overwinning in de slag bij Hastings (1066) de centralisering in van Engeland. In de daaropvolgende twee eeuwen werd Wales ingelijfd en werd een aanvang gemaakt met de verovering van Ierland. In beide
gebieden werd geleidelijk het Engelse bestuurs- en rechtssysteem ingevoerd. Een van de maatregelen om het katholieke Ierland onder controle te krijgen, was de vestiging gedurende de 16e en 17e eeuw van protestantse Schotse boeren in de roerige noordelijke provincie Ulster. Uiteindelijk had dit streven geen succes: in 1921 werd het eiland opgedeeld in een zelfstandige Ierse staat en Noord-Ierland, dat met zijn grotendeels protestantse bevolking deel van het VK bleef.
In de middeleeuwen poogden de Engelsen verschillende malen om Schotland te veroveren, doch telkens zonder langdurig succes. Het onafhankelijke koninkrijk Schotland werd echter in 1601 in een personele unie met Engeland verenigd. Elizabeth I, die kinderloos stierf, had nl. de Schotse koning Jacobus I als opvolger aangewezen. Deze situatie werd pas in 1707 geformaliseerd tot een staatkundige Unie. Schotland verloor vervolgens geleidelijk zijn politieke zelfstandigheid, ook al heeft het zijn eigen rechts- en onderwijssysteem behouden.
In 1688 werd de Nederlandse stadhouder Willem III koning van Groot-Brittannië, nadat hij Jacobus II, zijn katholieke schoonvader, had verdreven. Dit gebeurde op verzoek van leidende niet-katholieke Engelsen, die vonden dat Jacobus het rooms-katholicisme al te zeer bevorderde. Stadhouder-koning Willem III bracht Jacobus in Ierland bij de rivier de Boyne de beslissende nederlaag toe. Deze veldslag wordt in Noord-Ierland nog jaarlijks door de protestantse gemeenschap gevierd, o.a. met marsen door de zgn. "Orangemen".
Al onder Elizabeth I was in Engeland een periode van economische en culturele bloei begonnen en groeide de internationale invloed van het Britse rijk. In de 18e eeuw leidde de Industriële Revolutie ertoe dat Groot-Brittannië een economische wereldmacht werd. In dezelfde periode verschoof het machtsevenwicht tussen koning en House of Commons definitief ten gunste van laatstgenoemde, een ontwikkeling waaraan het Britse parlement zijn bijnaam van "Mother of Parliaments" heeft te danken.
Het land ging ook steeds meer een leidende internationaal-politieke rol spelen. Een van de traditionele rivalen die het daarbij achter zich liet, was Nederland, dat al in de 17e eeuw zijn Noord-Amerikaanse bezittingen had moeten afstaan; Nieuw-Amsterdam werd toen New York. Ontdekkingsreizen, handel en kolonisering waren de aanzetten tot de vorming van het Britse wereldrijk, dat aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog een kwart van het mondiale landoppervlak besloeg en dat beschikte over de sterkste vloot ter wereld.
De positie van wereldmacht van de eerste rang heeft het VK moeten opgeven onder druk van de enorme kosten van de beide wereldoorlogen, de sterk stijgende lasten van een actieve mondiale rol en de opkomst van de VS en de Sovjetunie. De grote drang naar nationale soevereiniteit in de koloniën leidde tot onafhankelijkheid, hoewel bijna alle een band met het VK hebben behouden via het Britse Gemenebest (de "Commonwealth"). Dit neemt echter niet weg dat het VK tegenwoordig toch een vooraanstaande rol in de wereldpolitiek wil spelen (zie paragraaf 3.8).
Ten opzichte van het Europese continent bewaarde het VK altijd afstand. Het belangrijkste Europees-politieke doel was lange tijd te voorkomen dat één macht het vasteland zou gaan beheersen, maar men wilde zich niet binden. Tegen deze achtergrond is het begrijpelijk dat het VK een relatief late en wat terughoudende deelnemer aan het proces van Europese integratie is: pas in 1973 trad het toe tot de Europese Gemeenschap, die tegenwoordig de Europese Unie heet (zie voorts paragraaf 3.9).
Tussen 1921 en 1971 had Noord-Ierland zijn eigen assemblee, dat de belangen van de protestantse meerderheid diende. Ontevreden katholieken begonnen in de jaren ’60 met het eisen van meer civiele rechten, waarbij sommigen geweld begonnen te gebruiken. Gedurende deze jaren kwam de ‘Irish Republican Army’ (IRA), een nationalistisch paramilitaire organisatie die gericht is op de hereniging van Ierland, weer op. In 1969 werden Britse troepen naar Ierland gestuurd om het geweld neer te slaan en in 1972 werd de provincie direct vanuit Londen bestuurd. De 25 jaar die daarop volgden werden gekenmerkt door wijdverbreid geweld van beide kanten. Terwijl een kleiner wordende meerderheid van de Noord-Ierse bevolking protestant is en voorstander van het behoud van de unie met het VK (de ‘unionists’ of ‘loyalists’), wil de katholieke bevolking, van ongeveer 40%, aansluiting met de Republiek Ierland (de ‘nationalists’ of ‘republicans’). Halverwege de jaren ’80 begonnen de Britse en Ierse regeringen samen te werken om lange-termijn oplossing te vinden In 1985 erkende de Britse regering het belang van het bepalen van de toekomst van Noord-Ierland voor de Ierse Republiek en tekenden beide regeringen de Anglo-Ierse overeenkomt. De Downing Street verklaring, een document dat beoogt de samenwerking tussen beide regeringen te vergroten en voorwaarden te creëren voor het beëindigen van geweld in Noord-Ierland, werd in 1993 getekend. De IRA kondigde een staakt-het-vuren af in 1994, zodat de vredesbesprekingen konden beginnen. In 1996 verbrak de IRA het staakt-het-vuren, dat resulteerde in de uitsluiting van Sinn Fein, de politieke tak van de IRA, in de vredesbesprekingen. Vervolgens kondigde de IRA in 1997 opnieuw een staakt-het-vuren af en werd Sinn Fein weer tot de besprekingen toegelaten.
Ondanks de hardnekkige moeilijkheden werd door alle partijen een vredesverdrag getekend op Goede Vrijdag 1998
bron: minbuza.nl
Help mee op de informatie op Landenalmanak.nl zo volledig en up to date te houden. Heb jij tips, aanvullingen of verbeteringen, laat het dan weten via het contactformulier. Ontbreken er foto's en heb jij foto's dit gebruikt mogen worden op de website, mail deze dan naar info(at)landenalmanak(punt)nl
De informatie op deze pagina is opgesteld om de verschillende landen te kunnen vergelijken. De informatie op deze site is echter onderhevig aan wijzigingen en kan daardoor gedateerd of niet langer juist zijn. Ga voor een daadwerkelijk vakantie nooit alleen uit van deze informatie en informeer altijd en tijdig bij de daarvoor gespecialiseerde instanties naar de laatste informatie over bijvoorbeeld vaccinaties, visa, geldzaken en andere items. De beheerder van deze site is nimmer verantwoordelijk voor gevolgen van het gebruik van deze informatie of verkeerde interpretatie hiervan.